Wraz z nadejściem grudnia i nastaniem pierwszych zimowych dni, zaczynamy uciekać myślami do zbliżających się świąt. Już teraz we Wrocławiu i jego okolicach można znaleźć miejsca, które choć trochę wprowadzą nas w nostalgiczny, bożonarodzeniowy nastrój. Jeśli więc tęsknisz za pierniczkami i choinką, koniecznie zapoznaj się z naszym przewodnikiem. Wyróżniliśmy 3 najciekawsze miejsca dla całej rodziny, które warto odwiedzić.
1. Kolejkowo – Miasto z Piernika
Kolejkowo, słynące z największych w Polsce makiet kolejowych, zaprasza na słodką od lukru i rozświetloną bajkowymi lampkami wystawę wykonaną w całości z piernika. Największą na świecie piernikową makietę miasta zobaczyć będzie można od 23 listopada we wrocławskim Kolejkowie.
Do stworzenia Miasta z Piernika wykorzystano ponad półtorej tony korzennego ciasta, z którego wykonane są setki piernikowych chatek oraz piernikowy ratusz, kościół, domek Baby Jagi, dworzec, młyn, a nawet zoo. Nad konstrukcja unosi się piękny świąteczny zapach – to za sprawą użycia aż 140 kilogramów miodu i 40 kilogramów korzennych przypraw, a to jedynie niewielka część produktów wykorzystanych do stworzenia miasteczka o powierzchni 100 metrów kwadratowych. Każdy piernik jest wyrobem rzemieślniczym, wykonanym i ozdabianym ręcznie ze starannością o każdy szczegół.
Obejrzenie Miasta z Piernika to dobry sposób na rodzinne spędzenie czasu w otoczeniu aromatycznych korzennych zapachów, a zarazem świetna opcja na wypad ze znajomymi w mocno świątecznym klimacie. Przy okazji wystawy miasta z piernika, odwiedzający będą mogli podziwiać bajkową scenkę stworzoną przez mistrzynię świata w dekoracji tortów.
2. Muzeum Bombki w Miliczu – Karmelowy Czas Zimowy
Jeśli macie ochotę spędzić czas w kreatywny sposób, a przy okazji obejrzeć magiczne Muzeum Bombki – ta propozycja powinna Was zainteresować. Kreatywny Obiekt Multifunkcyjny w Miliczu zaprasza na warsztaty rękodzieła, które odbędą się 4, 11 i 18 grudnia 2022 roku. Te trzy grudniowe niedziele wypełnione będą warsztatami o prawdziwie świątecznym charakterze:
• 4 grudnia KOM zaprasza na wspólne dekorowanie bombek Wzornikiem Dolnośląskim. Uczestnicząc będziemy mogli dowiedzieć się na czym polega kropkowa metoda dekorowania ozdób choinkowych oraz jak wygląda Bombka Dolnośląska. W drugiej połowie dnia odbędą się warsztaty, podczas których uczestnicy przygotują własne świąteczne ozdoby ceramiczne, które następnie zostaną wypalone w miejscowej pracowni ceramicznej.
• 11 grudnia gości powitają elfy, które zabiorą ich do krainy Świętego Mikołaja. Na dzieci czekać będzie ważne zadanie – odnalezienie magicznych bombek. Opiekunowie zaś będą mogli uczestniczyć w wypełnionych zielenią warsztatach florystycznych, podczas których poznają tajniki tworzenia kompozycji z żywych roślin i stworzą własne stroiki na bożonarodzeniowy stół.
• 18 grudnia poświęcony będzie koncepcji dekorowania Wzornikiem Dolnośląskim – rano ponownie odbędą się warsztaty zdobienia bombek, po południu zaś przystąpimy do ozdabiania pierników. Dla najmłodszych uczestników przygotowano świąteczny seans kinowy oraz wspólne pisanie listów do Świętego Mikołaja.
Przy okazji warsztatów warto odwiedzić lokalne Muzeum Bombki, które gromadzi aż 6000 wyjątkowych, ręcznie wykonanych eksponatów, w tym zamówioną dla Walta Disneya bombkę z wizerunkiem popularnej myszki Miki. Po warsztatach i zwiedzaniu miejscowa kawiarnia Stara Bombkarnia zaprasza na słodki poczęstunek. Wszechobecny zapach karmelu i cynamonu wyostrzy Wasz apetyt na oferowaną tam czekoladę na gorąco, kakao z piankami i wiele innych smakołyków.
Warsztaty połączone z wizytą w Muzeum Bombki to to idealny sposób na spędzenie czasu z bliskimi, z dala od zgiełku miasta w malowniczej Dolinie Baryczy. KOM zaprasza we wspomniane wcześniej trzy niedziele grudnia, w godzinach 11.00 – 17.00.
3. Zamek Topacz – Lumina Park
Amatorzy zimowych spacerów i spędzania czasu na świeżym powietrzu powinni odwiedzić Zamek Topacz mieszczący się w Ślęzie, nieopodal Wrocławia. Obiekt ten proponuje magiczny spacer w świetle mieniących się iluminacji. Lumina Park to niesamowita zimowa atrakcja, oferująca multimedialny pokaz w stworzonej ze światła i dźwięku krainie pełnej niespodzianek. Na zwiedzających czeka aż 9 ogrodów świetlnych o zróżnicowanej tematyce, więc zarówno dzieci, jak i dorośli, znajdą tu coś dla siebie.
Lumina Park, mimo iż nie jest miejscem utrzymanym w typowo świątecznym nastroju, to na pewno zauroczy Was swoim klimatem za sprawą miliona świateł i pięknych, zimowych aranżacji. Atrakcja będzie udostępniona aż do niedzieli 26 lutego.
Od czasów, kiedy życie poczęło się wielce różniczkować, czytanie książek nie wystarcza. Książki podają czystą wiedzę z najrozmaitszych dziedzin, wiedzę nieraz kryształowo czystą, ale oderwaną od życia. Książki karmią również poezją, w niej opisy czynów bohaterskich uszlachetniają serca, ale mało informują o szarej rzeczywistości życia. Do działania potrzebna jest znajomość chwili bieżącej, orientacja, pulsy życia w miejscowych warunkach. Na każdym stanowisku można przyłożyć i swoją cegiełkę, można wpływać na całość, byle znać swe obowiązki względem społeczeństwa i chcieć im służyć. Tym pośrednikiem między wiedzą a życiem, między ideałem a rzeczywistością, jest publicystyka. Jest ona historją teraźniejszości, oświetlającą zagadnienia, które czekają dopiero na rozwiązanie. Jest ogniwem, która łączy prawdę wiedzy z zagadnieniami chwili bieżącej. Jest literaturą, która tyczy się potrzeb życia w danym czasie i danym miejscu. Ona komunikuje ostatnie wyniki z różnych dziedzin wiedzy czystej w zastosowaniu do bieżących potrzeb ludzkich. Ona czyni człowieka wrażliwym na niedolę swego społeczeństwa i zapala do żywota czynnego na jego korzyść. Ona, komunikując, co się dzieje na świecie całym, chroni nas od zaściankowości. Ona, zaznajamiając nas z biegiem myśli wszechświatowej, wywołuje w umysłach naszych szereg zagadnień. Ona uwalnia nas od potrzeby czytania wszystkich książek, których corocznie ukazuje się na świecie po kilkaset tysięcy, a których przeczytać na rok gruntownie nie można po nad kilkanaście. To są strony dodatnie prasy periodycznej.
Ale ma publicystyka i niejedną stronę ujemną. Wiadomości, dostarczane przez wiele dzienników, są dorywcze i powierzchowne: ani rozszerzają, ani pogłębiają wiedzy. Wiele nowinek, opisywanych drobiazgowo, niema żadnego ogólniejszego znaczenia, nie służy żadnemu rozumnemu celowi. Wiele sensacyjnych zajść i wypadków, zostawiających jedynie czczość w głowie i pustkę w sercu. W pogoni za kalejdoskopowym potokiem plotek wiele balastu, który ze szkodą obciąża umysł Dużo zabawy i płytkiego śmiechu, co w rezultacie szerzy bezmyślność, przytępia zmysł artystyczny. Nie jeden organ redagowany jest tendencyjnie, będąc na służbie tej lub innej partji. Nieraz nowość pomieszana z postępem bez oświetlenia krytycznego jądra rzeczy. I jedno pismo stara się prześcignąć drugie w pomysłach, licząc na gorsze instynkty. I wielu staje się igraszką okoliczności, bo są prowadzeni na pasku danego dziennika. Bo wielu ślepo hołduje zasadzie: nie różnić się od innych — i bezkrytycznie prenumeruje to, co ich znajomi i krewni. I tworzy się specjalny typ nałogowych czytelników pism periodycznych, co nie uznają jednocześnie lektury książek. Jest to pewnego rodzaju osłona dla duchowego lenistwa. Traci na tym wykształcenie gruntowne i myśl samodzielna. To też wielu uczonych powstaje na dziennikarstwo — śród nich ostro wystąpił w ostatnich czasach przeciw prasie perjodycznej F. Brunetiere, członek Akademji paryskiej.
Trzeba przede wszystkiem rozróżniać wartość miesięczników i tygodników, a pism codziennych. Pierwsze, a w części drugie, są streszczeniem i kwintensencją tego, co zawierają pisma codzienne. Lektura ich nie da wprawdzie technicznego posiadania poszczególnych gałęzi umiejętności, ale da ogólną znajomość podstaw. Te, które nie służą sprawom specjalnym, dają możność w dłuższym okresie czasu przebieg w ogólnych zarysach cały cykl wiedzy. Natomiast prasa codzienna służyć może głównie gromadzeniu materjałów do tych kwintensencji. I tu należy rozróżniać prasę prowincjonalną, a prasę stołeczną. Pierwsza zlicza miejscowe siły społeczne, wydobywa je i zbiera, zapala ogniska miejscowej twórczości. Bada i stara się kierować życiem prowincji, które wszędzie posiada swoje odrębne właściwości. Druga winna być przewodnikiem i siewcą dążeń kulturalnych wszerz i wzdłuż całego kraju. Winna być rzeką wód czystych, do której zbiegałyby się wszystkie strumyki, osadziwszy po drodze naleciałości niepotrzebne.
Trzeba umieć czytać dzienniki, jak i książki. Trzeba sobie wprzód zadać trud poznania każdego pisma. Trzeba się zapoznać, co w każdym z nich godnego jest czytania, nie usypiając swojego krytycyzmu łudzącemi nagłówkami pism i różnych rubryk, które często zapowiadają co innego, niż się drukuje. Trzeba czytać krytycznie, w żadnej sprawie nie spuszczając z oczu argumentów ani pro, ani contra. Trzeba czytać pisma, służące różnym poglądom, aby mieć oświetlenie z obu stron, aby módz wyrobić sobie własny sąd — samodzielny a objektywny. Trzeba koncentrować lekturę nie na tanich czasopismach codziennych o brukowych wiadomościach, lecz na poważnych wydawnictwach perjodycznych, które opierają działalność publicystyczną na znajomości dziejów i praw niemi rządzących. Należy ciążyć ku tym wydawnictwom perjodycznym, które chcą stać wyżej ponad prywatę i partykularyzmy — których celem jest nie interes materialny jednostek, lecz służba publiczna.
Czytanie uspokaja i spowalnia bicie serca. Wystarczy 6 minut czytania, żeby zredukować uczucie stresu aż o 60%! Co ciekawe, czytanie książek redukuje stres: o 68% bardziej od słuchania muzyki, o 300% bardziej od wyjścia na spacer i aż o 600% bardziej od grania w gry komputerowe.
Podczas czytania powieści mamy mnóstwo rzeczy do zapamiętania – imiona bohaterów, ich charaktery, motywacje, historie, związki z innymi postaciami, miejsca, wątki fabularne, szczegóły… Tymczasem w mózgu tworzą się nowe synapsy, a te istniejące się wzmacniają. Dzięki czytaniu nasza pamięć pozostaje w dobrej kondycji.
Postaci fikcyjne mogą stanowić takie samo źródło inspiracji co spotkanie z żywym człowiekiem. Inspirować może wszystko – aktywności, którym się oddają, miejsca, które odwiedzają, decyzje, które podejmują…
Mając przed oczami tylko literki, sami musimy wizualizować sobie to, co dzieje się w książce – nieczęsto są to nawet rzeczy, których nie możemy zobaczyć w świecie rzeczywistym! Czytanie, stymulując prawą półkulę mózgu, rozwija naszą wyobraźnię.
Czytanie powieści wymaga od nas skupienia uwagi przez dłuższy czas, co zdecydowanie poprawia naszą zdolność do koncentracji.
Im więcej czytamy, tym większy mamy kontakt z różnorodnym, a nawet zupełnie nowym dla nas słownictwem. Taki kontakt samoistnie poszerza nasz własny zasób słów.
Warto czytać książki, żeby utrzymać swój mózg w dobrej formie. Mole książkowe mają 2,5 raza mniejszą szansę na rozwój Alzheimera, czytanie spowalnia także starczą demencję.
Czytanie różnych książek na te same tematy pozwala nam poznać i porównać różne punkty widzenia, spojrzeć na rzeczy z różnej perspektywy, a w rezultacie rozwinąć nasz własny światopogląd.
Warto czytać, żeby rozwijać własną empatię. Zaangażowanie w fikcję literacką pozwala nam na postawienie się na miejscu drugiego człowieka i zrozumienie go.
Aż 82% moli książkowych przekazuje pieniądze i dobra materialne dla organizacji charytatywnych. 3 razy częściej niż osoby nieczytające są aktywnymi członkami tych organizacji.
Książki to ogromne skarbnice wiedzy. Tutaj nie trzeba dodatkowych argumentów.
Szczególnie, jeśli czytasz np. takie kryminały od Agathy Christie. Rozwiązywanie zagadek wymaga analizowania wydarzeń, faktów, motywacji postaci, stawiania tez, weryfikowania założeń… Zdecydowanie rozwija to zdolność do krytycznego i analitycznego myślenia.
Im więcej czytasz dobrych pisarzy, tym lepiej możesz rozwijać własny styl. Nie wspominając o tym, że częsty kontakt z tekstem pisanym uczy poprawności gramatycznej czy ortograficznej.
Stworzenie wieczornego rytuału z książką daje naszemu ciału sygnał, że pora się zrelaksować i przygotować do snu.
Czytanie pozwala nam postawić się w różnych sytuacjach, w których na co dzień do tej pory się nie znaleźliśmy. Otwiera nas na nowe doświadczenia i rozszerza horyzonty, kształtując nas samych.
