W obecnie dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości ważne jest, aby mówić o emocjach i ich wpływie na jakość życia. Centrum Handlowe Bonarka postanowiło zapytać Polaków jaką rolę odgrywają emocje w ich codziennym życiu i wyborach. Wyniki badania wskazują, że nasi rodacy nieco częściej postrzegają siebie jako osoby racjonalne (55%) niż emocjonalne (45%). Jednocześnie połowa Polaków deklaruje, że przy podejmowaniu decyzji bierze pod uwagę emocje innych osób. Najbardziej poszukiwane w życiu emocje to szczęście (61%), radość (51%), a także pewność siebie i zadowolenie (42%). Emocje, których najbardziej nie chcemy odczuwać to wrogość (38%) i gniew (32%).
Zmienna sytuacja geopolityczna, rozwój technologiczny, blisko trzyletnia pandemia i wojna tuż za naszą granicą sprawiają, że zmienił się nasz styl życia, codzienne zachowania i nawyki zakupowe.
– Emocje są nieodłącznym elementem życia człowieka. Dlatego chętnie poszukujemy doświadczeń, które dostarczają nam emocji, przede wszystkim tych pozytywnych. Szczególnie ważne jest to teraz, w szybko zmieniających się i niepewnych czasach – komentuje prof. Dominika Maison z Katedry psychologii biznesu i innowacji społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, współautorka książki „Psychologia konsumenta”.
Kto ma emocje na dłoni, a kto trzyma je na uwięzi
Wyniki badania[1] przeprowadzone w lutowym 2023 przez Maison&Partners na zlecenie Centrum Handlowego Bonarka wskazują, że emocje są silniej obecne w życiu kobiet niż mężczyzn. Wśród kobiet przeważa grupa „emocjonalna” (e: 55% vs r: 45%), natomiast wśród mężczyzn – „racjonalna” (e: 34% vs r: 66%), a może po prostu to panie częściej się do nich przyznają, chociażby ze względu na presję kulturową i stereotypy ról płciowych dominujące w naszym społeczeństwie. Kobiety częściej widzą siebie jako osoby emocjonalne. Podczas codziennych zakupów brane są pod uwagę: cena, jakość, skład oraz gwarancja. Jednak wpływ czynników emocjonalnych jest wciąż bardzo znaczący.
Emocje maleją wraz z wiekiem
Zdecydowanie bardziej emocjonalne są osoby młodsze. Z wiekiem nabieramy dystansu do życia. Większy wpływ emocji na codzienne życie widać wśród osób młodszych (poniżej 35 lat), podczas gdy najstarsi (55+) mają poczucie, że emocje są rzadziej wyznacznikiem ich decyzji.
Polacy najbardziej poszukują w życiu szczęścia (61%), radości (51%), a także pewność siebie i zadowolenie (42%). Emocje, których najbardziej nie chcemy odczuwać to wrogość (38%) i gniew (32%). Kobiety silniej niż mężczyźni pragną być szczęśliwe oraz pewne siebie, a przy tym czuć bliskość (np. poczucie bliskości wskazało 31% kobiet i 19% mężczyzn). Mężczyźni natomiast silniej nastawieni są na szukanie przyjemności, poczucia swobody (przyjemność jako emocję, którą chcieliby odczuwać najczęściej wskazało 42% mężczyzn). Nie chcą natomiast czuć się smutni i przygnębieni. Młodsi chcą czuć się pewni siebie, chcą przynależeć do określonej grupy, unikają uczucia smutku oraz nudy. Najstarsi natomiast silniej pragną odczuwać radość i zadowolenie, a przy tym zrozumienie ze strony otoczenia.
– Nawet jeżeli wydaje nam się, że jesteśmy racjonalni i nie reagujemy emocjonalnie, to tak naprawdę emocje odczuwa każdy człowiek i pewne doświadczenia emocjonalne są uniwersalne dla wszystkich, niezależnie od płci, wieku czy kultury, z której pochodzi. Do takich podstawowych i uniwersalnych emocji należy radość. Dlatego poszukujemy w życiu sytuacji, które nam dostarczają radości, są dla nas przyjemnością, powodują, że pojawia się na naszej twarzy uśmiech – komentuje wyniki prof. Dominika Maison.
Wyraźnie rosną też oczekiwania klientów dotyczące wygody robienia zakupów oraz wrażeń i emocji z nimi związanych.
Dziś co trzeci konsument w naszym kraju potwierdza, że jego prywatne doświadczenia są jednymi z najważniejszych czynników wpływających na decyzje zakupowe. Stąd marki i producenci coraz większą uwagę zwraca się na potrzeby klienta i budowanie z nim trwałych relacji.
– Zmiana ta dotyczy również centrów handlowych. Coraz mniej są one miejscami, w których tylko robi się zakupy. Stają się miejscem spędzania czasu, jednak nie tylko ograniczonego do konsumpcji i zakupów, ale również doświadczeń, korzystania z wydarzeń kulturalnych i podtrzymywania kontaktów społecznych. Stąd centrum handlowe staje się coraz bardziej źródłem doświadczania różnych emocji, nie tylko towarzyszących zakupom, ale również związanych z byciem w takim miejscu: dźwiękami, muzyką, zapachami – podkreśla prof. Dominika Maison.
Ten trend kreatywnie wykorzystuje krakowska Bonarka.
– Kompleksowa przebudowa naszego centrum była punktem wyjścia do tego, by na nowo spojrzeć na to jak zmienia się rola obiektu, jego klienci i ich oczekiwania. Dziś Bonarka to nie tylko centrum handlowe, ale też „fabryka zakupowych emocji”, oferująca nie tylko produkty różnych marek, a przede wszystkim emocje i niepowtarzalne doświadczenia. Dla wielu z nas zakupy to emocje. Tak naprawdę nie kupujemy ubrań, butów, książek czy zabawek, lecz emocje im towarzyszące oraz wpływ, jaki mają na nas i nasze otoczenie. „W tym będę wyglądać świetnie”, „to coś, co zwróci uwagę”, „to wywoła uśmiech na jej twarzy”, „dzięki temu poczuję się pewniej” – takie myśli i emocje często towarzyszą naszym zakupowym wyborom. Wizyta w centrum handlowym to dopiero początek wrażeń i radości, jakie sprawiamy sobie i innym – komentuje wyniki Katarzyna Kasprzak, Marketing Manager Centrum Handlowego Bonarka.
Badania elementem nowej kampanii centrum
Bonarka każdego dnia dba o emocje swoich klientów. Przy każdych odwiedzinach centrum, na zakupach, seansie w kinie czy kawie z przyjaciółmi, oferuje wyjątkowe doświadczenia, takie jak radość z mody, przyjemność z wyboru, zachwyt czy poczucie szczęścia z bycia razem. Kampania Bonarki to całkowicie nowe podejście do komunikacji krakowskiego centrum. Oferta sklepów, nowoczesna, komfortowa przestrzeń, łatwy dojazd, duży wybór towarów, skala promocji to nie najważniejsze atuty Bonarki, lecz jedynie komponenty składające się na jej firmowy produkt, czyli emocje i doświadczenia związane z zakupami oraz wizytą w centrum. Bonarka staje się FABRYKĄ ZAKUPOWYCH EMOCJI, SPRZEDAWCĄ wrażeń, PRODUCENTEM najlepszego i unikalnego doświadczenia zakupowego oferowanego na rynku.
[1] Badania Maison&Partners, Rola emocji w procesie podejmowania decyzji. Badanie zostało zrealizowane metodą CAWI na panelu badawczym Ariadna, N=1052, luty 2023 r.
Nie ma wątpliwości, że czytanie wpływa w znaczącym stopniu na nasz umysł. Choć statystyki nie są pozytywne i pokazują, że coraz więcej osób zamiast papierowej lektury wybiera Internet jako podstawowe źródło informacji, bez wątpienia to właśnie czytanie książek pogłębia zasób słownictwa, uczy ortografii, interpunkcji, pozwala na dogłębne poznanie problemu, poszerza wiedzę. Czasami wystarczy kilka minut dziennie, by w ciągu roku przeczytać wiele wartościowych książek.
Czytanie wzbogaca słownictwo, co znacznie pomaga w opisywaniu swoich uczuć i myśli. Ludziom często umyka jakiś wyraz lub chcą coś powiedzieć, ale nie potrafią ubrać tego w słowa. Na szczęście można nad tym pracować, a czytanie jest najlepszym ćwiczeniem. Warto czytać książki zarówno podczas nauki czytania, jak i wtedy, kiedy ta umiejętność została opanowana do perfekcji. Poza tym dobrze jest zwrócić uwagę na dzieła wybitnych, polskich i zagranicznych pisarzy, którzy są prawdziwymi mistrzami we władaniu języka.
Czytanie książek to także doskonała stymulacja dla mózgu. Czytając, tworzymy w głowie obrazy, łączymy nową wiedzę z tym, co już jest nam znane. Podczas czytania lektury, neurony są nieustannie zmuszane do wysiłku, co przekłada się na lepszą pamięć.
Dlaczego warto czytać książki? Czytanie działa uspokajająco. Jeżeli wybierzesz książkę, która naprawdę Cię interesuje, stres dnia codziennego odejdzie w zapomnienie. Książki biznesowe czy poradniki warto czytać rano. Natomiast wieczorem, przed snem wybieraj powieści — ułatwi Ci to zasypianie.
Ludzie, którzy czytają, są mądrzejsi. Nie bez powodu mówi się o kimś, kto posiada wartościową wiedzę, że jest „oczytany”. Książki pozwalają na poprawę wielu aspektów swojego życia — od biznesu, poprzez relacje z innymi, po psychologię. Warto czytać książki, ponieważ to właśnie lektura sprawia, że człowiek poszerza swoje horyzonty i staje się jeszcze bardziej inteligentny.
Książki potrafią zainspirować. Czasami znajdujemy się w takim punkcie swojego życia, że nie wiemy, w którą stronę warto pójść. Dlaczego warto czytać książki? W lekturze może zainspirować wszystko — postawa głównego bohatera, odwiedzane miejsca, podejmowane decyzje, aktywności.
Czytanie książek rozwija wrażliwość na sztukę i na innych ludzi. Ludzie, którzy czytają, 3 razy częściej odwiedzają muzea, a 2 razy częściej sami malują, piszą lub fotografują. Dzięki książkom rozwija się także empatia. Angażujemy się w fikcję literacką i potrafimy postawić się na miejscu drugiego człowieka, a także go zrozumieć.
Książki wpływają także na większe zdolności analityczne. Osoby, które czytają kryminały, wymagające rozwiązywania zagadek, analizowania faktów, stawiania tez, rozwijają w sobie zdolność krytycznego i analitycznego myślenia. W tym przypadku szczególnie polecamy klasyki polskich kryminałów. Pamiętaj, że warto czytać książki już od najmłodszych lat, aby zauważyć pozytywny wpływ czytania w dorosłym życiu.
Częstsze sięganie po lekturę to także rozwijanie własnego stylu. Warto wybierać książki uznanych pisarzy, dzięki którym nauczymy się poprawności gramatycznej oraz ortograficznej. To jedna z najważniejszej korzyści, wynikającej z czytania książek, którą z pewnością doceni każdy dorosły, który już jako dziecko namiętnie czytał książki.
Dzięki czytaniu możemy postawić się w różnych sytuacjach i wyobrażać sobie, co zrobilibyśmy na miejscu bohatera. Otwieramy się tym samym na nowe doświadczenia czy wyzwania, rozszerzamy horyzonty, kształtując własną osobowość. Ponadto dziecko, czytające mądre powieści przygodowe może nauczyć się pozytywnych zachowań, które w dorosłym życiu mogą nie raz uratować człowieka z opresji.
Według badań przeprowadzonych przez amerykańską agencję wspierającą sztukę — NEA — ludzie, którzy regularnie czytają, znacznie bardziej angażują się obywatelsko oraz kulturowo. Co więcej, czytelnicy mają większą swobodę i łatwość wypowiedzi
Od czasów, kiedy życie poczęło się wielce różniczkować, czytanie książek nie wystarcza. Książki podają czystą wiedzę z najrozmaitszych dziedzin, wiedzę nieraz kryształowo czystą, ale oderwaną od życia. Książki karmią również poezją, w niej opisy czynów bohaterskich uszlachetniają serca, ale mało informują o szarej rzeczywistości życia. Do działania potrzebna jest znajomość chwili bieżącej, orientacja, pulsy życia w miejscowych warunkach. Na każdym stanowisku można przyłożyć i swoją cegiełkę, można wpływać na całość, byle znać swe obowiązki względem społeczeństwa i chcieć im służyć. Tym pośrednikiem między wiedzą a życiem, między ideałem a rzeczywistością, jest publicystyka. Jest ona historją teraźniejszości, oświetlającą zagadnienia, które czekają dopiero na rozwiązanie. Jest ogniwem, która łączy prawdę wiedzy z zagadnieniami chwili bieżącej. Jest literaturą, która tyczy się potrzeb życia w danym czasie i danym miejscu. Ona komunikuje ostatnie wyniki z różnych dziedzin wiedzy czystej w zastosowaniu do bieżących potrzeb ludzkich. Ona czyni człowieka wrażliwym na niedolę swego społeczeństwa i zapala do żywota czynnego na jego korzyść. Ona, komunikując, co się dzieje na świecie całym, chroni nas od zaściankowości. Ona, zaznajamiając nas z biegiem myśli wszechświatowej, wywołuje w umysłach naszych szereg zagadnień. Ona uwalnia nas od potrzeby czytania wszystkich książek, których corocznie ukazuje się na świecie po kilkaset tysięcy, a których przeczytać na rok gruntownie nie można po nad kilkanaście. To są strony dodatnie prasy periodycznej.
Ale ma publicystyka i niejedną stronę ujemną. Wiadomości, dostarczane przez wiele dzienników, są dorywcze i powierzchowne: ani rozszerzają, ani pogłębiają wiedzy. Wiele nowinek, opisywanych drobiazgowo, niema żadnego ogólniejszego znaczenia, nie służy żadnemu rozumnemu celowi. Wiele sensacyjnych zajść i wypadków, zostawiających jedynie czczość w głowie i pustkę w sercu. W pogoni za kalejdoskopowym potokiem plotek wiele balastu, który ze szkodą obciąża umysł Dużo zabawy i płytkiego śmiechu, co w rezultacie szerzy bezmyślność, przytępia zmysł artystyczny. Nie jeden organ redagowany jest tendencyjnie, będąc na służbie tej lub innej partji. Nieraz nowość pomieszana z postępem bez oświetlenia krytycznego jądra rzeczy. I jedno pismo stara się prześcignąć drugie w pomysłach, licząc na gorsze instynkty. I wielu staje się igraszką okoliczności, bo są prowadzeni na pasku danego dziennika. Bo wielu ślepo hołduje zasadzie: nie różnić się od innych — i bezkrytycznie prenumeruje to, co ich znajomi i krewni. I tworzy się specjalny typ nałogowych czytelników pism periodycznych, co nie uznają jednocześnie lektury książek. Jest to pewnego rodzaju osłona dla duchowego lenistwa. Traci na tym wykształcenie gruntowne i myśl samodzielna. To też wielu uczonych powstaje na dziennikarstwo — śród nich ostro wystąpił w ostatnich czasach przeciw prasie perjodycznej F. Brunetiere, członek Akademji paryskiej.
Trzeba przede wszystkiem rozróżniać wartość miesięczników i tygodników, a pism codziennych. Pierwsze, a w części drugie, są streszczeniem i kwintensencją tego, co zawierają pisma codzienne. Lektura ich nie da wprawdzie technicznego posiadania poszczególnych gałęzi umiejętności, ale da ogólną znajomość podstaw. Te, które nie służą sprawom specjalnym, dają możność w dłuższym okresie czasu przebieg w ogólnych zarysach cały cykl wiedzy. Natomiast prasa codzienna służyć może głównie gromadzeniu materjałów do tych kwintensencji. I tu należy rozróżniać prasę prowincjonalną, a prasę stołeczną. Pierwsza zlicza miejscowe siły społeczne, wydobywa je i zbiera, zapala ogniska miejscowej twórczości. Bada i stara się kierować życiem prowincji, które wszędzie posiada swoje odrębne właściwości. Druga winna być przewodnikiem i siewcą dążeń kulturalnych wszerz i wzdłuż całego kraju. Winna być rzeką wód czystych, do której zbiegałyby się wszystkie strumyki, osadziwszy po drodze naleciałości niepotrzebne.
Trzeba umieć czytać dzienniki, jak i książki. Trzeba sobie wprzód zadać trud poznania każdego pisma. Trzeba się zapoznać, co w każdym z nich godnego jest czytania, nie usypiając swojego krytycyzmu łudzącemi nagłówkami pism i różnych rubryk, które często zapowiadają co innego, niż się drukuje. Trzeba czytać krytycznie, w żadnej sprawie nie spuszczając z oczu argumentów ani pro, ani contra. Trzeba czytać pisma, służące różnym poglądom, aby mieć oświetlenie z obu stron, aby módz wyrobić sobie własny sąd — samodzielny a objektywny. Trzeba koncentrować lekturę nie na tanich czasopismach codziennych o brukowych wiadomościach, lecz na poważnych wydawnictwach perjodycznych, które opierają działalność publicystyczną na znajomości dziejów i praw niemi rządzących. Należy ciążyć ku tym wydawnictwom perjodycznym, które chcą stać wyżej ponad prywatę i partykularyzmy — których celem jest nie interes materialny jednostek, lecz służba publiczna.
